سخنی با شهردار تهران

تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۵ تير ۱۳۹۵ ساعت ۰۰:۵۰

به نظر می رسد شهردار تهران روز به روز بیشتر برای رسیدن به سودای ریاست جمهوری آماده می شود. مدتی است که روزنامه تازه ای هم راه اندازی شده تا غیرمستقیم، تفکرات جهادی آقای قالیباف را تبلیغ کند و البته روزنامه همشهری هم که روزنامه ای شهری است و نه سیاسی، از زدن هیچ تیتری علیه دولت کوتاهی نمی کند. گویی شهردار تهران که از یازده سال حضور در راس شهرداری دیگر واقعا خسته شده، تمایل دارد برای سومین بار شانس خود را برای ریاست جمهوری امتحان کند. به همین دلیل، رسانه های شهرداری و امکانات تبلیغاتی آن از یک طرف علیه دولت موضع گیری می کنند و از طرف دیگر تلاش می کنند اصولگرایی خود را اثبات کنند. مصداق بارز این روزهایش، از یک سو تیترهای تند روزنامه های متعلق به طیف شهردار، یعنی همشهری و صبح نو علیه دولت، و از سوی دیگر بنرهای شهرداری در شهر علیه آمریکا است که مبحث فراوانی را در فضای مجازی بین مردم ایجاد کرده است. به عنوان مثال، در هفته ای که گذشت، تقریبا هر روز، از هر سه تیتر اصلی روزنامه همشهری، یک تیتر ضد دولتی بود. حال بگذریم از روزنامه صبح نو که تلاش می کنند وابستگی آن به شهردار را پنهان کنند. اما نکته جالبتر، بنرهای شهرداری با جملات عجیب بر ضد آمریکا است که این روزها در شبکه های اجتماعی سر و صدای زیادی به پا کرده است. اینکه از هر 110 شهروند آمریکایی یک نفر در زندان است یا از هر 5 نوزاد آمریکایی 2 نوزاد به صورت نامشروع به دنیا می آید یا مسایلی از این دست که در بنرهای جدید شهرداری دیده می شود چه هدفی را دنبال می کند؟
نکته اول اینکه این اطلاعات چقدر از صحت برخوردار است؟ در این بیلبوردها گفته شده 40 درصد نوزادان آمریکایی نامشروع هستند. آن هم در کشوری که 7 میلیون نفر مسلمان در آن زندگی می کنند. یا زندانی بودن 3 میلیون نفر در آمریکا که نکته جالبی است.
نکته دوم این است که در صورت صحت این اطلاعات، آگاهی از این موضوعات چه فایده ای برای مردم تهران دارد؟ آیا مشکلی از مشکلات مردم رفع می کند؟ آیا اطلاعاتی در اختیار مردم قرار می دهد که برایشان مهم است و می تواند کارایی داشته باشد؟ آیا مشکلات مردم تهران را تحت پوشش قرار می دهد؟
نکته سوم که مهمتر است این است که شهرداری تهران چرا در حوزه تحت مسوولیت خود مقایسه نمی کند؟ آیا شهرداری حاضر است حقوق کارکنان پیمانی شهرداری تهران را، نه با کارکنان شهرداری در آمریکا، بلکه با کارکنان رسمی در همان شهرداری تهران مقایسه کند؟ آیا شهرداری تهران حاضر است درباره تبعیض های موجود در شهرداری تهران بنری رسم کند؟ آیا حاضر است درباره مقایسه فامیل گرایی در شهرداری تهران با شهرهای آمریکا بنر نصب کند؟ آیا شهرداری تهران حاضر است با نصب بنر، از سد معبر توسط شهرنت های بانک شهر که هر روز مثل قارچ در شهر تهران می رویند، و در عوض برخورد با دستفروشان در تهران به بهانه سد معبر، عذرخواهی کند؟ ایا شهرداری تهران حاضر است با نصب بنر، کیفیت زندگی شهری در تهران را با شهرهای آمریکا مقایسه کند؟ آیا شهرداری تهران حاضر می شود درباره خط فقر و کارتن خوابی و فقر و فحشا، بنرهای هشدارآمیز در تهران نصب کند؟ آیا شهرداری حاضر است با نصب بنری اعلام کند 15 میلیون پرونده قضایی در کشور وجود دارد و اگر هر پرونده فقط دو نفر طرف درگیری باشند – که معمولا بیشتر هم هستند – بدین معناست که نیمی از مردم ایران درگیر پرونده های قضایی هستند؟
آقای قالیباف! ما هم آمریکا را قبول نداریم و بر کاستی های این کشور بویژه در حوزه اخلاق آگاهی داریم و رفتارهای مداخله آمیز آمریکایی ها در هر نقطه از جهان را محکوم می کنیم. اما پرسش مهم من این است که نصب این بنرها چه ارتباطی با شهرداری تهران دارد؟ آیا شهرداری و سایر مسوولان، وظایف خود را در قبال مردم تهران تمام و کمال انجام داده اند که حالا به یاد کودکان نامشروع متولد شده در آمریکا یا زندانیان این کشور افتاده اند؟ تا کی می خواهیم چشم خود را بر روی واقعیات ببندیم و اشکالات خود را نادیده بینگاریم؟ چرا شهرداری پاسخی قانع کننده درباره برخوردهای خونین چند ماه اخیر با دستفروشان به افکار عمومی نداده است؟ چرا درباره ابهامات مالی در شهرداری تهران پاسخ قانع کننده ای مطرح نشده است؟ چرا هنوز گزارش مالی شفافی درباره پروژه های تبلیغاتی شهرداری در تهران بویژه پل ها و تونل های تبلیغاتی ارائه نشده است؟ چرا شهردار تهران که در پاسخ به کمبود واگن های مترو در شهر تهران و ازدحام نابودکننده مسافران در مترو، کمبود بودجه را بهانه می کند، برای افزایش تبلیغاتی تعداد خطوط مترو، آن هم بدون وجود واگن کافی، کمبود بودجه ندارد و هیچگاه درباره ازدحام در مترو، از مردم شهر عذرخواهی نکرده است؟ ای کاش آقای شهردار و همکارانشان که به فکر مشکلات اخلاقی در آمریکا افتاده اند، یک روز سری هم به واگن های مترو می زدند و تعداد زیاد دستفروشان را می دیدند و آنگاه شاید می توانستند بنری با این مضمون آماده کنند که از هر ده مسافر مترو یک نفر دستفروش است....
 گویی یازده سال تکیه زدن بر کرسی شهرداری تهران موجب شده آقای شهردار و همکارانشان، خود را مجاز بدانند هر گونه تمایل دارند رفتار کنند و پاسخی هم به افکار عمومی ندهند...