پیامهای روشن برای حسن روحانی

تاریخ انتشار : شنبه ۱۰ تير ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۲۴

نه به عنوان یک حامی حسن روحانی و دولت، بلکه به عنوان یک ایرانی خجالت کشیدم وقتی دیدم تریبون نماز عید سعید فطر، نمازی که نماد وحدت و یکدلی و شادی است، به فردی داده شده که هر آنچه دلش خواست نثار رییس جمهوری کرد که همین یک ماه پیش حدود ۲۴ میلیون رای آورده و دوباره رییس جمهور شده و البته هنوز دولت جدیدش هم شروع نشده است. خجالت کشیدم، اما تعجب نکردم. همین سه روز پیش بود که در راهپیمایی روز قدس هم که قرار است نمادی از وحدت باشد، به رییس جمهور توهین کردند. گویا قبح توهین به رییس جمهور از نظر مخالفان او که هنوز از درد شکست شدید انتخابات اردیبهشت ۹۶ به خود می پیچند، شکسته شده است.

جالب است که مخالفان روحانی، مدعی هستند که اصلاح طلبان هم به رییس دولت قبل که اصولگرا بود توهین کرده اند. اما ظاهرا فراموش کرده اند که اولا خود اصولگرایان هم خودشان را از آن فرد – محمود احمدی نژاد – مبرا کردند تا مبادا نامشان در کنار نام او قرار گیرد و ثانیا هیچگاه سابقه نداشته که از تریبون های رسمی، علیه رییس دولت قبل استفاده شود و او همواره مورد حمایت صاحبان تریبون های رسمی بوده است. اگر توهین به رییس جمهور در روز قدس، توسط عده ای خودسر صورت گرفته – که البته قطعا اینطور نیست و شواهد حکایت از سازماندهی شده بودن آن ماجراست – با توهین به رییس جمهور از تریبون نماز عید سعید فطر چه باید کرد؟

این اهانتها حاصل یک شکست سنگین است. شکست در انتخاباتی که اصولگرایان همه داشته هایشان را رو کردند و در آخرین روزهای تبلیغات انتخاباتی، دست به یک وحدت زوری زدند، اما علیرغم استفاده از تمام امکانات و تریبون ها، نتوانستند مانع از انتخاب اکثریت مردم شوند و روحانی با آرایی بیش از دوره قبل رییس جمهور شد. چنین شکست سنگینی، آثار وخیمی در پی دارد که اصولگرایان برای بازگرداندن روحیه حامیانشان باید این آثار وخیم را ترمیم کنند. پس دست به هر کاری می زنند. یک روز از سخنان رهبری درباره آتش به اختیار بودن، تعبیر مورد نظر خودشان را به کار می گیرند و در نماز جمعه علیه دولت امضا جمع می کنند، یک روز در راهپیمایی روز قدس، به رییس جمهور توهین می کنند و روز دیگر از تریبونی رسمی که هیچگاه دست حامیان دولت به آن نمی رسد علیه رییس جمهور شعرسرایی می کنند. همزمان رسانه های قدرتمندشان هم به سود آنها فعالیت می کنند تا دستاوردهای مثبت دولت را، یا سانسور کنند، یا تخریب.

دقت کنید که این حجم از تخریب در شرایطی رخ می نماید که هنوز دولت دوازدهم آغاز به کار نکرده و ۴۰ روز تا شروع دولت جدید روحانی باقی مانده است و این پیام مهمی برای روحانی و جریان اصلاح طلب و اعتدال گرای حامی اوست : جریان مخالف دولت که چیزی برای از دست دادن ندارد و عملا اعلام کرده که رای مردم را هم در مشروعیت، موثر نمی داند، از تمام اهرم هایش برای مقابله با دولت استفاده می کند و روحانی روزهای سختی در پیش خواهد داشت.

در چنین شرایطی، روحانی که آنقدر هوشمند هست که پیام این اتفاقات متوالی را درک کرده باشد، دو مورد را می تواند در دستور کار قرار دهد. ابتدا طمانینه و آرامش خود را در قبال این توهین ها و تخریب ها و اهانت ها که قطعا روز به روز بیشتر هم خواهد شد و نقطه اوج آن را در زمان تشکیل کابینه جدید خواهیم دید حفظ کند و از هر گونه برخورد شتاب زده خودداری کند. دوم اینکه در دوره جدید قاطعیت بیشتری در مقابل مخالفان و منتقدان به کار گیرد. قاطعیتی که بخشی در گفتار و بخش مهمتری در عمل است. هر جا که دیدیم اعتراض های مخالفان دولت بیشتر شد باید اطمینان حاصل کنیم که دولت در مسیر صحیحی گام بر می دارد. عملکرد روحانی و لبخند او، مهمترین ابزار اوست. حتی اگر در روز عید سعید فطر که روز شادی است، ساعتی این لبخند از لبانش دور شده باشد.